KUNNEN MENSEN MET DYSLEXIE LEREN LEZEN

Vaak ontstaat twijfel omdat mensen met dyslexie moeite hebben met het automatiseren van lezen in hun hersenen, waardoor ze herhaalde fouten maken, vergelijkbaar met iemand die voor het eerst leert lezen. Deze strijd is voelbaar, vooral bij het observeren van hen via Eye Tracker technologie, waarbij je vaker heen en weer bewegingen zult opmerken terwijl ze herlezen om de tekst te begrijpen.

In onderwijsomgevingen, met name in het basisonderwijs en het voortgezet onderwijs, waar de focus voornamelijk ligt op gestandaardiseerde lesmethoden, kunnen mensen met dyslexie zich vaak niet vinden in het systeem. Als gevolg hiervan kiezen velen ervoor om lezen zoveel mogelijk te vermijden na schooltijd. Deze vermijding komt echter niet voort uit een onvermogen om te lezen, maar eerder uit de uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd in traditionele onderwijsomgevingen.

De leerweg voor personen met dyslexie is ontegenzeggelijk zwaar en vergt aanzienlijke tijd en geduld, vooral voor onderwijzers die te maken hebben met ernstige gevallen. Desondanks kan het bevorderen van een diep begrip van dyslexie en intensieve samenwerking met dyslectische studenten om gepersonaliseerde leermethoden te identificeren, aanzienlijke verbeteringen opleveren.

Het is cruciaal om te erkennen dat dyslexie neurodiversiteit vertegenwoordigt - diversiteit in hoe het brein werkt. Net zoals individuen verschillen in hun voorkeuren en capaciteiten, zo verschillen ook hun hersenen. Het begrijpen van dit fundamentele concept is essentieel om het onderwijs af te stemmen op de unieke behoeften van elke leerling, dyslectisch of niet.

In wezen zijn samenwerking en flexibiliteit van het grootste belang bij het ondersteunen van dyslectische studenten in hun leertraject. Door hun neurodiversiteit te omarmen en samen met hen te werken om hun voorkeurs leermethoden te ontdekken, kunnen we de weg effenen voor een meer inclusieve en effectieve onderwijservaring voor iedereen.

Erkenning van dyslexie als een aspect van neurodiversiteit in plaats van het zoeken naar een genezing is vergelijkbaar met het besef dat niet iedereen de snelste wereldrenner is, maar dat elke persoon unieke sterke punten met zich meebrengt. Het omarmen van dyslexie houdt in dat men begrijpt dat vaardigheid in taal slechts één aspect is van een veelzijdige wereld.